Τον Ιανουάριο ο Τομανέ είχε πετύχει το νικητήριο γκολ με την Ανόρθωση (1-0) στο ΓΣΠ και στην αμέσως επόμενη αγωνιστική βρήκε δίχτυα και απέναντι στον Εθνικό Άχνας (1-2) στο Δασάκι. Εκεί πίστεψαν αρκετοί ότι θα έπαιρνε μπρος και θα βοηθούσε περισσότερο. Μπα! Έκτοτε έχει καταγράψει άλλες 8 συμμετοχές. 6 ως αλλαγή και 2 ως βασικός. Σε όλες παρών – απών. Για γκολ, ούτε λόγος. Και φτάσαμε στο σημείο να λέμε ότι ήταν εμφανέστατο το κενό της απουσίας του Κβιλιτάια, ενός παίκτη που σκοράρει με το σταγονόμετρο.
Καταφέραμε να έχουμε την καλύτερη επίθεση με την λογική του κάποιος θα βρεθεί να το βάλει ! Ήρθαν αρκετά τέρματα από αμυντικούς, από μέσους και εννοείται από τους ακραίους επιθετικούς. Αυτό σκέπαζε την τεράστια αδυναμία της γραμμής κρούσης. Ήταν όντως ένας πραγματικός πλουραρισμός στον σκοράρισμα, ή κάτι που από συγκυρίες για αρκετό καιρό μας έβγαινε. Λίγη σημασία έχει η απάντηση. Ότι κι αν ήταν, αυτό που μετρά είναι ότι το βρήκαμε μπροστά μας ως πρόβλημα, ειδικά αυτή τη χρονική περίοδο, που ούτε η πολυτέλεια για πειράματα υπάρχει και που η κάθε απώλεια στοιχίζει. Ένα πρόβλημα που αν δεν λυθεί άμεσα και αποτελεσματικά το κόστος θα είναι καταστροφικό.